wat schetst mijn verbazing...

Zomaar op een alledaagse donderdag in oktober besluiten Tim en ik om bij mijn tante te gaan eten. Mijn reistante die een blog bericht op zich waard is, maar daar kom ik vast nog eens op terug. Hoe dan ook, zij is vandaag weer met de noorderzon vertrokken naar het prachtige Canada en omdat zij voorlopig nog wat rond gaat reizen leek het ons leuk om haar nog even te zien. Ook mijn moeder en oom aten mee, een gezellig ongedwongen familie dinertje. Wat schetst mijn verbazing... Terwijl wij (overigens heerlijk) aan het eten waren, zo halverwege het voorgerecht schrik ik opeens van een grote bewegende schaduw. Zoals in mijn vorige blog al te lezen was ben ik misschien wat bang aangelegd voor het een en ander. Daardoor ben ik dan ook extra alert op bewegende elementen. Bij eerste oogopslag riep ik verschrikt "er is een vogel binnen", vervolgens dook ik direct onder tafel. Ik geef toe dat dit niet een erg heldhaftige actie was van mij, maar goed, ook in deze samenleving heb je antihelden nodig en voor die club kan ik me na deze actie zeker aanmelden. Na wat gelach kregen de anderen het gevleugelde voorwerp ook in het vizier en blijkbaar waren zij wel zo heldhaftig dat ze gewoon bleven zitten en na wat speculeren waren ze eruit. Het was een vleermuis! De vleermuis (die ik maar even Vladimier noem) had zijn intrek genomen in een wandkleed in de hal. Alle camera's die in de buurt waren werden tevoorschijn gehaald. Vladimier heeft die avond nog verschillende malen rond gevlogen door de keuken. Na zijn 'moment of fame' heeft hij uiteindelijk toch zijn vleugels uitgeslagen naar een leven buiten de keuken en het wandkleed. Vladimier het ga je goed en misschien tot ziens!