ik ben zo bang voor...

Op de LP van kinderen voor kinderen 7 was er al een liedje over, een liedje waar ik mezelf helemaal in kon vinden. Nog altijd wanneer de mooie herfst zijn intrede doet brengt deze ook een aantal nadelen met zich mee; het wordt kouder en natter. Maar bovenal laat in de herfst de spin zich weer in grote getale zien, met name de vieze, enge kruisspin.
Terwijl de spin eigenlijk een enorm nuttig diertje is, hij vangt muggen en andere insecten. Het is zo'n ijverig beestje zoals hij zijn eigen webje maakt. Haal je het een keertje weg, omdat het midden op het pad hangt dan maakt hij zonder te mopperen weer een nieuwe. Het web van een spin vind ik overigens wel heel erg mooi. Bovendien wie heeft er vroeger nou niet een spinnenweb gemaakt van een kastanje, wol en satéprikkers.

Het idee dat je buiten overal elk moment met je gezicht in een spinnenweb kan lopen, of dat een spin zich zomaar uit de lucht kan laten vallen. Zo in je kraag en dan onder je kleren, oh daar krijg ik al helemaal de kriebels van. Misschien zijn het juist de vrijeschool versjes over het spinnetje, dat kriebelde eens hier en dan daar, waardoor ik zo'n aversie naar de spin heb ontwikkeld.

Bij mijn moeder in de tuin zitten ook extreem veel spinnen, misschien wel 60. Maar mijn moeder is niet bang voor spinnen, ik heb een stoere moeder. Toch heeft ook zij liever geen Sebastiaan in haar gezicht. Zij heeft haar eigen methode ontwikkeld om de tuin te doorkruisen. Zowel bij de schuur als bij de deur van het huis staan een aantal bamboe stokken. Wanneer zij in de ochtend vroeg weg moet of in de avond laat thuis komt, zwaait zij met een stok voor haar hoofd om zichzelf een weg te banen door het spinnenrijk. Toen wij nieuwe buren kregen dachten zij dat mijn moeder iedere ochtend een soort spiritueel ritueel hield. Als ik er over nadenk ziet het er ook best magisch uit, mijn moeder de vriendelijke heks, hihi...

De spin brengt toch wel veel teweeg, het is niet voor niks dat één van onze grootste Nederlandse schrijfsters en heldin Annie M.G. Schmidt een fantastisch gedicht schreef over de spin Sebastiaan. Vandaar een kleine ode aan mijn grote angst;

Sebastiaan

Dit is de spin Sebastiaan.
Het is niet goed met hem gegaan.

LUISTER!
Hij zei tot alle and're spinnen: Vreemd, ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo'n drang van binnen tot het weven van een web.

Zeiden alle and're spinnen: 0, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
kom, Sebastiaan, laat dat nou, wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou?
Zei Sebastiaan tot de spinnen: 't Web hoeft niet zo groot te zijn,
't hoeft niet buiten, 't kan ook binnen ergens achter een gordijn.

Zeiden alle and're spinnen: 0, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in! Het is zo gevaarlijk binnen,
zo gevaarlijk voor een spin.
Zei Sebastiaan eigenzinnig: Nee, de Drang is mij te groot.
Zeiden alle and'ren innig: Sebastiaan, dit wordt je dood...

0, o, o, Sebastiaan! Het is niet goed met hem gegaan.

Door het raam klom hij naar binnen. Eigenzinnig! En niet bang.
Zeiden alle and're spinnen: Kijk, daar gaat hij met zijn Drang!


Na een poosje werd toen Žven dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd. Sebastiaan is opgeveegd.


Annie M.G. Schmidt