Just a perfect day

Afgelopen zondag heb ik een picknick gehouden alsnog ter ere van mijn afstuderen. Mijn hele familie had ik uitgenodigd en uiteindelijk waren er 17 mensen. Ik had alles zelf gebakken samen met het liefste vriendje van de wereld en mijn baklustige moeder. We begonnen op vrijdag al met bakken. Voor dat ik moest beginnen had ik eigenlijk meer zin in het proces van het bakken van de taarten, cake, brood en het maken van sandwiches en pasta salade dan in het feest zelf. In het bakweekend hebben we de bekende appeltaart van mijn moeder gebakken, en een hartige taart gemaakt, maar voor de rest hebben we vooral geëxperimenteerd. Toch wel erg spannend voor 17 mensen. Maar het is allemaal goed gekomen. De rabarbertaart was heerlijk, deze is dan ook helemaal op gegaan. De chocotaart van Tim was heerlijk, wel wat aan de machtige kant maar dat past goed bij mijn familie en de hartige taart met spekjes was ook een succes. Natuurlijk was er veel en veel te veel. Maar het proces van nieuwe taarten proberen en steeds prachtige taarten uit de oven halen was fantastisch. Ik heb ook vaak aan mijn oma gedacht tijdens het bakken; 'wat zou zij van deze taart hebben gevonden', 'hoe zou ze het vinden dat mijn moeder en ik zo lekker samen aan het bakken zijn'. Ik denk dat ze het geweldig zou vinden en dat ze vanaf een wolkje heeft mee genoten van de dag zelf. Het bakken van taarten is wat dat betreft echt van generatie op generatie over gegaan. Bij tijd en wijle was er even stress maar ik heb echt heel erg genoten van het bakken. Maar het resultaat op zondag zelf was ook verbluffend, we hebben slagbal gespeeld en er was de hele dag zon. Iedereen vond het eten heerlijk en het was gewoon al zeg ik het zelf (andere zeiden het ten slotte ook) heel goed geregeld. Voor mij was de dag echt perfect zoals die was.