Zeg het met een...

Beste lezers,

Ik maak me ernstig en serieus zorgen...

In mijn ogen is er namelijk bijna niks zo fijn als het krijgen van een kaartje. Ik bedoel dan geen kerstkaartjes of een verjaardagskaart (hoewel ik die natuurlijk ook enorm waardeer) maar ik bedoel eigenlijk juist een kaartje als je het niet verwacht of een kaartje van iemand die op vakantie is. Ik stuur zelf ook graag kaartjes aan iemand die ik al lang niet meer gesproken heb, of een familielid, iemand die niet zo lekker in zijn vel zit of juist iemand die net heel goed nieuws te horen heeft gekregen. Een kaartje geeft in mijn ogen ook aan, dat iemand net iets meer zijn of haar best heeft gedaan dan bij het hedendaagse mailtje.

Maar goed zoals ik zojuist al zei; ik maak me zorgen, het gaat namelijk niet goed met de postbode, er wordt veel bezuinigd bij de T'N'T, (toevallig ook de initialen van mij en mijn wederhelft, misschien gaat het me daarom zo aan het hart) en dat kunnen we ze eigenlijk ook niet kwalijk nemen. Maar ik waardeer de postbode wel voor alle jaren dat hij door storm en regen mijn dag toch een stukje zonniger maakte door een vrolijke kaart en daarvoor ben ik enorm dankbaar. Eigenlijk vind ik dat we een dag moeten hebben om de postbode te eren en om te laten blijken hoe belangrijk we de postbode vinden. Met ze alle nog eens ouderwets een kaartje op de bus doen. Stel je voor, de dag van de postbode, bovendien verhoog je op deze manier ook je eigen kans om een mooi kaartje te krijgen.

Ik probeer iedere week iemand een kaartje te sturen, nu wil ik geen blog zijn die opdrachten dicteert maar je zou het eens moeten proberen. In plaats van dat mailtje of telefoontje weer eens een keertje een mooie zelf uitgezochte ansichtkaart te posten.

Lieve groetjes Tia

Gefeliciteerd!!!!!!!!

Gefeliciteerd! de herfst is weer begonnen. Wat heerlijk, de herfst is toch wel mijn lievelingsseizoen. De bomen verkleuren, de kastanjes vallen op de grond, meneer eekhoorn treft de voorbereidingen omtrent de winterslaap. Zo is er enorm veel beweging in het bos of het park en vooral op een nazomer ochtend waarbij de zon schijnt op de bomen die opvlammen op hun stammen in het rood oranje geel of paars, terwijl boven het nog groene gras een mist van verdampende dauwdruppels hangt. Het lijkt wel een sprookje. Hoe dan ook de herfst is fantastisch. Ik vind dan ook dat de herfst gevierd moet worden. Dit kan je doen door iemand met een zware dag een gelukskastanje cadeau te doen of een seizoen tafel in te richten, lees het blad van natuurmonumenten eens door. Eigenlijk kan iedereen zelf kiezen hoe hij of zij de herfst wil vieren zolang je er maar even bij stil staat. Ik heb het dit jaar gedaan door een herfst appeltaart te bakken. Ik had het al een tijdje geleden bedacht wat er naar mijn idee in een herfst appeltaart zou moeten zitten en dat is het volgende; Het deeg vult men aan met 2 eetlepels speculaas kruiden en bij de appel, kaneel, suiker en rozijn doet u twee flinke handen gedroogde cranberry's. En uit de oven vandaan smullen maar, "op de herfst" dat ie volgende jaar maar weer in deze prachtige kleuren mag verschijnen.

bobotie

Vandaag heb ik iets nieuws gekookt, dat wil zeggen toen ik laatst bij mijn grappige vriendinnetje Eva, een oud studiegenootje van mij ging eten maakte zij voor mij haar specialiteit. Het was heel gezellig, eerst samen eten en bijkletsen in haar studenten flatje en daarna naar het theater naar de voorstelling van Jan-Jaap van der Wal in theater de kikker. Gewoon weer eens een lekker avondje Utrecht, wat een mooie stad is dat toch. Maar het was een heerlijke avond, want ik ben altijd nogal van in het rond rennen voor de ander, maar Eva deed dat nu voor mij. Ik werd helemaal verzorgd en heb heerlijk gegeten. Bobotie en Eva is een hele grappige combinatie want ondanks dat het haar specialiteit was, was ze de crême fresh vergeten (een toch redelijk essentieel ingrediënt). Ze kookt het dus ook regelmatig voor andere mensen en altijd vergeet ze wel iets. Maar goed ondanks het ontbreken van de crême fresh was ik toch erg onder de indruk van haar gerecht, en daarom heb ik het vanavond ook gemaakt. Mijn vriend roept al de hele week met een leuk geprobeerd Zuid-Afrikaans accent Bobotie. Bobotie is ook zo'n leuke naam dat moet wel een lekker gerecht zijn dacht ik gelijk. Maar goed van avond hebben we dus Bobotie van Tia met hulp van Knorr gegeten en het was weer heerlijk. Dit keer met crême fresh een mooie toevoeging. We houden het recept er zeker in, lekker zelfs met nep-gehakt. Als tip zou ik de boontjes heel even blancheren want ze waren nu wel heel erg beetgaar, lekker doorkauwen, maar een aanrader.

liefhebberij

Ik heb weer een nieuwe liefhebberij ontdekt. Allereerst wil ik even stilstaan bij het woord liefhebberij, wat een schattig en ook lading dekkend woord is dit. Wanneer iemand zijn of haar hobby als liefhebberij benoemd gaat het eigenlijk vanzelf al veel dieper dan een hobby. Het is echt stilstaan en lief hebben en appreciëren wat je doet. Wij hebben een relax weekend een weekendje samen met fijne dingetjes waar we allebei zin in hebben. Wat een van de meest fijne en relaxte elementen is van het weekend is nadat je bent opgestaan weer terug je bed in gaan (gewoon omdat het kan en omdat het mag) maar dan in bed een film kijken en het liefst met zelfgemaakte appelmoes op bed of iets anders lekkers. Echt super ontspannen en een pril gelukje in de ochtend. Het moeten natuurlijk wel een beetje leuke films zijn wakker worden met een triller is niet echt (naar mijn mening echt niet) ontspannen. Maar een romantische komedie of een kinderfilm. Zo vroeg op de dag ben je ook echt nog ontvankelijk voor corny, truttige, weeïgheid van deze films en kan je als een kind genieten dat de goede maar weer van de slechteriken over winnen. De wereld lijkt dan weer even te kloppen en je begrijpt weer heel even waar het allemaal om draait. Bedankt meneer Disney en in geval van vanochtend ook vooral Emma Thompson en Christianna Brand. De voorstelling van vanochtend was Nanny McPhee. Heerlijk echt aan te raden. Het is een soort van garantie op een keutel dagje.

Just a perfect day

Afgelopen zondag heb ik een picknick gehouden alsnog ter ere van mijn afstuderen. Mijn hele familie had ik uitgenodigd en uiteindelijk waren er 17 mensen. Ik had alles zelf gebakken samen met het liefste vriendje van de wereld en mijn baklustige moeder. We begonnen op vrijdag al met bakken. Voor dat ik moest beginnen had ik eigenlijk meer zin in het proces van het bakken van de taarten, cake, brood en het maken van sandwiches en pasta salade dan in het feest zelf. In het bakweekend hebben we de bekende appeltaart van mijn moeder gebakken, en een hartige taart gemaakt, maar voor de rest hebben we vooral geëxperimenteerd. Toch wel erg spannend voor 17 mensen. Maar het is allemaal goed gekomen. De rabarbertaart was heerlijk, deze is dan ook helemaal op gegaan. De chocotaart van Tim was heerlijk, wel wat aan de machtige kant maar dat past goed bij mijn familie en de hartige taart met spekjes was ook een succes. Natuurlijk was er veel en veel te veel. Maar het proces van nieuwe taarten proberen en steeds prachtige taarten uit de oven halen was fantastisch. Ik heb ook vaak aan mijn oma gedacht tijdens het bakken; 'wat zou zij van deze taart hebben gevonden', 'hoe zou ze het vinden dat mijn moeder en ik zo lekker samen aan het bakken zijn'. Ik denk dat ze het geweldig zou vinden en dat ze vanaf een wolkje heeft mee genoten van de dag zelf. Het bakken van taarten is wat dat betreft echt van generatie op generatie over gegaan. Bij tijd en wijle was er even stress maar ik heb echt heel erg genoten van het bakken. Maar het resultaat op zondag zelf was ook verbluffend, we hebben slagbal gespeeld en er was de hele dag zon. Iedereen vond het eten heerlijk en het was gewoon al zeg ik het zelf (andere zeiden het ten slotte ook) heel goed geregeld. Voor mij was de dag echt perfect zoals die was.