Vanochtend was ik best jaloers, ik heb een vriendinnetje een beetje geholpen met verhuizen en verhuizen is eigenlijk super leuk. Je vindt tijdens het inpakken oude dingen terug die je een verhaal vertellen, oude geuren die een herinnering naar boven brengen en gekke prullaria die je toch maar weer niet weggooit. Het mooie aan verhuizen is dat je er meestal op vooruit gaat, samen wonen, groter wonen, op jezelf wonen, het is eigenlijk altijd een stapje vooruit. Ik niet ik zit voorlopig nog wel even waar ik zit, niks niet vooruit. Mijn vriend en ik hadden laatst gereageerd op een huis en kwamen er al weer snel achter dat wij ons echt nog altijd aan het onderste gedeelte van de onderkant van de lijst bevinden. Maar ik gun het mijn vriendinnetje zeker wel. Verhuizen is ook een mooi een bijzonder proces, ik denk dat het heel belangrijk is zelf de dozen in te pakken of met iemand. Op die manier in het moment stil te staan bij het afscheid van je huis, een plekje voor jezelf. Een plek waar je hebt geleerd, nieuwe mensen hebt ontmoet, misschien wel een huisdier gehad, waar jouw spullen op jouw manier stonden, waar je hebt gegeten en gedronken, gefeest en gehuild, waar je je veilig en rustig voelde. Een eigen plek.
Maar niet getreurd er komt een nieuwe plek, een plek die nog beter bij je past die kan je nu in richten zoals die nu bij je past. Verven, inrichten, een hele mooie nieuwe lamp kopen, je kleren in je oude kast op de nieuwe plek een nieuwe indeling geven. Stiekem een prullaria op de gezamenlijke wc plaatsen en een oude foto een mooi plekje geven. Verhuizen is veranderen en vernieuwen. Het is als een vogeltje opnieuw een goede boom opzoeken en een nestje bouwen.
Ik ben toch best wel een beetje jaloers.
Bij gebrek aan een tuin en gebrek aan een balkon hebben mijn vriend en ik de vensterbank om getoverd tot dit oerwoud wat we hebben gedoopt tot onze moestuin. Deze bestaat momenteel uit ongeveer 7 tomaten planten en we hebben net nieuwe rucola geplant. En zowaar vandaag was het zover, de eerste oogst. Op de kop af (dit vind ik echt heel erg een term voor iemand die net geoogst heeft) 5 tomaten. Nou ja Cherrytomaatjes maar toch. Het is echt een fantastisch proces, eerst doe je de zaadjes in de grond, bij mij is het dan altijd nog maar de vraag of iets daarvan ook maar ooit nog het daglicht zal zien, maar jawel dat gebeurde. Het groeide als kruid, echt enorm, toen we op vakantie waren hebben de huisgenoten ze met veel liefde verzorgd. En toen we net terug kwamen zaten de eerste piep kleine baby cherrytomaatjes eraan. Tomaten die we in de winkel kopen schatten we niet op de waarde die eigenlijk zouden verdienen. Ik realiseer me nu ook de reis die deze tomaatjes hebben afgelegd. Onze zeven plantjes hebben we echt 
verzorgd alsof het onze eigen kinderen waren en daar plukken we dan nu ook letterlijk de vruchten van. Ik heb er net twee gegeten en ze waren echt heerlijk! Een pure onbespoten, aarde achtige smaak en een vlezige en stevige structuur. Ik hoop dat de rucola net zo'n succes verhaal wordt en wie weet, wordt ons volgende project een pompoen of misschien wel aardbeien. Stel je voor een hele keuken vol pompoenen en dan in November een super groot Halloween feest organiseren. En dan nog wel maanden pompoen uit de oven, soep, koekjes en compot eten (ik geloof dat je er zelf jam van kan maken, dat zou ik nog eens op moeten zoeken). Hoe dan ook je eigen eten kweken is echt de moeite waard, je zou het ook eens moeten proberen. En vergeet niet sla komt niet uit een zakje...
